De peervormige vaas heeft een cilindrische hals en een stevige, uitlopende voet. Rond de hals zijn zes buisjes bevestigd en rond de schouders en het lichaam zitten twee keer zes rechthoekige uitstulpingen. De ruyi-vormige wolken op de kan zijn gevuld met groen en rood email en hebben een kobaltblauwe omlijning, deze decoratietechniek staat bekend als doucai; complementerende kleuren. De medaillons bevatten inscripties met Arabisch letters, echter zonder betekenis of relatie met het object. Dit type decoratie ontstond in de Xuande periode en kwam op zijn hoogtepunt tijdens de Chenghua periode (1465-87). Dit is een later voorbeeld, maar zeer fraai uitgevoerd.
De vorm van de pijlvaas is terug te leiden naar de bronzen vazen die gebruikt werden voor het traditionele Chinese spel touho, een spel waarbij men met de hand pijlen in de hals van grote vazen probeerde te mikken. Dit spel ontstond in de Zhou dynastie, in het eerste millennium voor Christus. In deze periode behoorde boogschieten tot één van de Zes Kunsten van de Geleerde Heer. Het ging bij het spel niet zozeer om de vrij eenvoudige opgave om de pijl in één van de openingen van de vaas te gooien, maar juist de ingewikkelde etiquette die bij het spel kwam kijken. Net als bij andere activiteiten die in de vrije tijd werden beoefend, voegde de geleerde elite en het keizerlijke hof hier allerlei complexe rituelen aan toe. Touhu kon zowel binnen als buiten worden gespeeld. In latere dynastieën ontwikkelde het zich tot een drinkspel om gasten te vermaken. De verliezer, degene die het doelwit had gemist, moest voor straf wijn drinken.
Het schijnt dat in de late Ming periode, vanaf keizer Jiajing, onder de elite een fascinatie ontstond voor ‘exotische’, geïmporteerde noviteiten, zowel Westerse, als Islamitische en Tibetaanse. Vooral buitenlandse schriften stonden in de belangstelling. Dit werd ook op decoratie van porselein toegepast, zoals is te zien op deze vaas, en droeg bij de allure van het object.
