Landschap met legertent,waarin lichaam Holofernes;op voorgrond Judith met het hoofd en links haar dienstmaagd; onderschrift: 'Vincit in erme genus fortissima corpora bello / Cum Deus in fontes horrida bella movet. / Adriano Stalpaert spectato eiui [?] Leiden Si Petrus van den / Landen hoc amicitiae & observantiae monumentum / dedicavit. D.B.'
Holofernes wordt in het door protestanten beschouwd apocriefe boek Judith geïntroduceerd als generaal van de Babylonische koning Nebukadnezar II. Met zijn leger trok hij uit om de volken tussen de Middellandse Zee en de Rode Zee te onderwerpen, uit wraak omdat geen van de daar levende volken Nebukadnezar in zijn strijd tegen Arfaxad (waarschijnlijk een verbastering van Cyaxares II),[bron?] de koning van de Meden had gesteund. Judith, de hoofdpersoon van het naar haar genoemde boek, is een vrome rijke Joodse weduwe, woonachtig in de door Holofernes en zijn troepen belaagde bergplaats Betulia. Zij besluit haar stad te redden en wandelt 's nachts met haar dienstmaagd en wijnkruiken naar het legerkamp van de vijand, waar zij vanwege haar schoonheid moeiteloos de tent van Holofernes bereikt. Die besluit haar binnen te laten en geeft zijn dienaren de opdracht hen 's nachts niet te storen, hopend op een lange liefdesnacht. Judith voert de generaal echter dronken en onthoofdt hem met zijn eigen zwaard, waarna zij het hoofd aan haar dienstmaagd in bewaring geeft. Met Holofernes' hoofd als trofee keert zij naar Betulia terug en als de soldaten de volgende morgen merken dat hun leider dood is, vluchten zij in paniek, op de hielen gezeten door de Joodse belegerden.
Judith als personificatie van moed, vastberadenheid, opofferingsgezinde vaderlandsliefde , gepaard met vrouwelijke schoonheid heeft altijd al de fantasie van kunstenaars bevleugeld.
Plakkertje 'Friesch Genootschap. C.Q.'
