Beugel van metaal, afkomstig van een baggerbeugel, baggelbeugel of praambeugel. Aan de metalen ring is een metalen lip (arend) gesmeed waarmee de beugel aan een lange houten steel werd bevestigd. Tegenover de lip is over tweederde van de beugel een scherpe opstaande rand gesmeed, de snijlip. Het net van de baggerbeugel werd aan de beugel bevestigd met een touwveter die door de gaatjes werd geregen.
Een baggerbeugel, praambeugel of baggelbeugel (Fries: leikbûgel of baggelbûgel) werd gebruikt om vanuit een praam onder water veen op te baggeren. De beugels hebben dan ook lange stelen van wel vier tot acht meter. Het veen werd in het net opgeschept en daarna op de praam gelegd. Door de scherpe rand aan de beugel, de snijlip, werd meer materiaal uit het veen gewonnen en werd de turfopbrengst hoger. Werken in het veen was zwaar werk. Men groef eerst in de lengterichting over het midden van een perceel een strook van ongeveer vijf meter breedte af. Die strook werd ‘de trek’ genoemd, omdat daar het veen moest worden gewonnen of ‘getrokken’. Deze bovenlaag bevatte behalve veengrond ook vaak klei en plantenresten en was daarom niet geschikt om turf van te maken. Het werd daarom gebruikt om de strook ernaast mee te egaliseren. Zo ontstonden daar zogenaamde legakkers en kon de volgende veenlaag worden afgegraven.
