Foto van de ontvangst van de melkbussen bij de fabriek, waar ze op de transportband worden gezet. Het vervoer gebeurt met trekker en aanhanger.Op de voorgrond een kistje met melkmonsters.
De personen op de foto zijn Auke Slagter en Yke Koudenburg, melkrijders in de jaren zestig en zeventig in Jubbega en Nieuwehorne, met Oudehorne als onderlinge grens. Elk had tussen de twintig dertig boeren waar ze 's zomers tweemaal daags de melkbussen langs de weg ophaalden. 's Ochtends werkten ze van zeven tot twaalf en 's avonds van zes tot tien uur, en dat zeven dagen per week. Auke is twaalf jaar melkrijder geweest, Yke negen jaar, want melkrijder was je niet je hele leven. Het was zwaar werk, je moest er slag van hebben om melkbussen met dertig liter melk op de hoge wagen te tillen. Vaak stonden Auke en Yke bij de nieuwe melkontvangst van de melkfabriek De Takomst in Wolvega achter elkaar met hun tractor en volgeladen wagens. De een zette de bussen, boer voor boer, op de lopende ketting, de ander haalde de deksels los, desnoods door er aan de zijkant, op de stalen band, een klap met een rubber hamer tegen te geven.
De bussen van een boer waren herkenbaar aan een nummer, later aan een kleurband en een geschilderd nummer.
De melkrijder nam ook boodschappen tussen fabriek en boer mee: het melkmonsterkistje en het boodschappenbriefje, geklemd tussen deksel en melkbus, leverden ze in bij de fabriek. Met de retourvracht lege bussen kregen ze wei, kaas en boter mee. Met de komst van de melktank moesten de melkrijders op zoek naar een andere baan.
Bron Fryslân nr 5, sept 2011. (melkbussen, molkbussen, monsterkistje, meunsterkistke, zuivelfabrieken, suvelfabriken)
