Betreft een houten hooihark (Fries: heaharke of riuwe) bestaande uit het harkdeel en de steel. Het harkdeel is op te delen in een houten harklat (ook wel harkhoofd genoemd) met houten tanden, één metalen steunijzer en een drietal twijgen (wilgentenen). De harklat is doorboord voorzien van 23 tanden van 10 centimeter lang, gemaakt van essen- of eikenhout. Hiervan ontbreekt er één. Deze harklat is in een hoek van ongeveer 70 graden gemonteerd op de relatief lange houten steel. Door deze hoek is het makkelijker om het hooi bijeen de harken. De steel is iets uit het midden van de harklat geplaatst, zodat het ene deel van de lat korter is dan het andere. Ter waarborging van de hoek van 70 graden is door de harklat en de steel één steunijzer met schroefdraad doorboord aangebracht. De drie tenen lopen van de ene kant van de harklat naar de andere kant en lopen daarbij achtereenvolgens door de steel en het opstokje. Door de tenen op deze wijze aan te brengen voorkomt men dat het bijeen geharkte hooi niet wordt opgekeerd door enkel de harklat. Bij veel hooiharken eindigde de steel in een punt. Door deze punt kon men hooiharken tijdelijk in de bodem prikken voor opslag.
Hooiharken gebruikte men om hooi te keren of bijeen te harken of de laatste restanten op het weiland achtergebleven hooi bij elkaar te harken (Fries: skjinswylje, opswylje).