Betreft een metalen aardappelpootboor of aardappelpoter met houten steel. De aardappelpoter (Fries: ierappelboar) bestaat uit een metalen pootboor, verbindingsijzers, een houten steel en een fors houten handvat. De ronde pootboor is een naar beneden toe licht taps toelopende zware beker met aan de bovenzijde een kraag of flens. Deze vorm maakt het mogelijk dat de grond die in de beker is gedrukt bij het optrekken van de boor mee omhoog komt zodat een mooi rond pootgat ontstaat. Deze manier van het maken van een pootgat is een verbetering ten opzichte van de daarvoor in gebruik zijnde priemvormige zetstok, waarmee een gat in de grond werd gedrukt. Aan de kraag of flens smeedde men de twee ronde staven (verbindingsijzers) die de boor verbindt met de houten steel. De twee ronde staven zijn ter bevestiging van de steel in deze steel ingeboord en afgeklemd met een ronde metalen ring. Op de steel zit haaks het handvat of de handgreep gestuikt bevestigd. Men gebruikte aardappelpootboren om pootgaten in de grond te boren waarin de voorgekiemde pootaardappelen werden gelegd. De pootboor werd, in tegenstelling tot de zet- of pootstok, vooral toegepast op stevige meer kleiachtige grond.
Een aardappelpootboor (Fries: ierappelboar) wordt gebruikt om een kegelvormig gat van ongeveer 10 centimeter diep in de grond te maken. De grond in de boor werd mee omhooggetrokken en nadat een pootaardappel handmatig in het gat was gelegd, werd die grond weer gebruikt om het gat te dichten. Omdat het gebruik van kunstmest vroeger niet algemeen gebruikelijk en kostbaar was, werd samen met de aardappel een lepel vogelmest, de zogenaamde guano, toegevoegd. Daarna werd het gat weer gevuld met grond. Aardappelen worden in het voorjaar gepoot, voorheen op akkers met 4 of 5 rijen per akker en het poten met de pootstok was vaak het werk van vrouwen en kinderen.
