Betreft een metalen bietenrooitang met twee houten handvaten. De tang (Fries: bitetange) bestaat uit twee scharnierende metalen gedeelten zodat een bek wordt gevormd. De rooitang is in feite een grote nijptang waarmee bieten kunnen worden gepakt en vervolgens uit de grond getrokken. De bek is mede daarom voorzien van twee grijptanden. Ter voorkoming van beschadiging van de biet door de grijp- en trekactiviteiten is de knijpactiviteit begrensd door zowel een afstandhouder tussen beide nijpstelen als twee gevormde metalen plaatjes aangebracht in de bek naast de twee grijptanden. De handvaten zijn rond en recht en schuin omhoog gemonteerd op de nijpstelen.
Een bietenrooitang wordt gebruikt om reeds gekopte bieten uit de grond te halen. Met de handvatten wordt de tang om de biet geklemd. Door een draaiende beweging met de tang te maken komt de biet los in de grond te staan waardoor deze omhoog kan worden getrokken en op een zwad kan worden gelegd. De tang is vooral geschikt om onder ongunstige omstandigheden, wanneer het werken met spaden of vorken niet mogelijk is, te gebruiken. Een verder bijkomend voordeel van dit type rooitang is dat deze kan worden gebruikt in een vrijwel rechtopstaande houding. Smid W. S. Hageman uit Overschild ontwikkelde met landbouwer Staal rond 1953 een rooitang die ter beproevening werd afgestaan aan het Instituut voor Landbouwtechniek en Rationalisatie. De eerste bietenrooitang werd in 1954 vervaardigd.
